Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Το 2008 φεύγει.Μας χάρισε στιγμές χαράς,ευτυχίας αλλά και στιγμές λύπης,απαισιοδοξίας,θυμού και αγανάκτησης.Το 2009 έρχεται.Άς ευχηθούμε να είναι οι καλές στιγμές περισσότερες.Υγεία και Ειρήνη σε όλο το κόσμο.Σας αφιερώνω 5 τραγούδια για όλες τις ηλικίες.1970-1980-1990-2000-2010.ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ.ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2009.ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ
Παγκόσμια αηδία προκαλεί το αιματοκύλισμα στη Γάζα.Μια ζωή τα ίδια.Τώρα ειδικά με την αλλαγή του Προέδρου οι μυστικές υπηρεσίες στο πλευρό της Παγκόσμιας Διαχείρησης.Κάνουν ότι γουστάρουν.Δε ξεχωρίζουν τίποτα.Όλοι στο ίδιο τσουβάλι.Χαμάζ,άμαχοι,σχολεία,παιδιά,μανάδες.Στο ψαχνό¨.Όλοι.Ο νέος Πρόεδρος όμως που είναι?Θα επιβεβαιώσει άραγε τα προγνωστικά?
Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008
AΓΡΙΕΥΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ
ΚΑΙ ΣΥ ΤΕΚΝΟΝ ΒΡΟΥΤΕ?Άλλη μια ντουφεκιά στο ψαχνό από το μέλος του Π.Σ του ΠΑΣΟΚ Γ. Παναγιωτακόπουλο.Σε κείμενό του με τίτλο «Σκέψεις για την επικαιρότητα και τη λειτουργία του κόμματος» υποστηρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ρεύμα νίκης στην κοινή γνώμη, δεν έχει πείσει ότι έχει συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα, δεν έχει εγκαταλείψει τον κυβερνητισμό του παρελθόντος και τα στελέχη του, στην πλειονότητά τους, συνωστίζονται και δουλεύουν για να έχουν απολαβές από την επικείμενη κατάκτηση της εξουσίας. Το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου είναι ιδιαιτέρως προσεκτικός όταν αναφέρεται στον Γ. Παπανδρέου, εξαπολύει όμως σκληρή επίθεση σε μια από τις βασικές επιλογές του, το γραμματέα του κόμματος Γ. Ραγκούση.Όλη η δήλωση εδώ>>>
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ ΠΑΣ ΑΝΗΡ ΞΥΛΕΥΕΤΑΙ
Αρκετά!!!5 χρόνια κάναμε υπομονή.Να μη το στενοχωρήσουμε το παιδί.Να το χαιδεύουμε,να μην το προσβάλουμε-λόγω καταγωγής και ονόματος-να το μαναρεύουμε,αλλά αυτός το πήρε στα σοβαρά.Βαράει στο ψαχνό.Φάε τώρα τις φάπες σου.Ξανακάτσε στο θρανίο και τον Απρίλη με το κηδεμόνα σου. ¨Όλοι υποχρεούμαστε να παίρνουμε θέση ευθύνης. Κανένας δεν μπορεί να γίνεται, να μετατρέπεται σε αναμεταδότη καταστροφολογικών συνθημάτων. Ούτε ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. .Και όμως! Έφτασε στο σημείο -με τη συνέντευξή του, σε ιταλικό περιοδικό- να διαδίδει ότι «το σύνθημα που ακούγεται στην Αθήνα είναι: εκατομμύρια δολάρια στους τραπεζίτες και σφαίρες για τους μαθητές». Το καταθέτω για τα πρακτικά της Βουλής. Έφτασε στο σημείο να ισχυρίζεται στο BBC ότι «αυτά που είδαμε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου».Έφτασε στο σημείο να περιφέρει, σε ξένα Μέσα, αιτήματα για παραίτηση της Κυβέρνησης και για εκλογές. Τα καταθέτω και αυτά. Και ρωτώ: Συμφωνεί με τα συνθήματα που διαδίδει; Αντιλαμβάνεστε τη ζημιά που κάνουν στον Τόπο τα υπονοούμενά σας; Λέγονται αυτά από υπεύθυνο πολιτικό; Έτσι υπερασπίζεστε εσείς τον Τόπο σας; Λέγονται αυτά από κάποιον που θέλει να κυβερνήσει τη χώρα; Δυστυχώς, η σημερινή σας παρουσία επιβεβαιώνει τα χειρότερα. Και ενώ τα λέτε όλα αυτά, έρχεστε εδώ σήμερα και μας λέτε, τάχα, ότι με αυτόν τον τρόπο στηρίζετε την Πατρίδα. Ε, όχι, κύριε Αρχηγέ του ΠΑΣΟΚ, τη δυσφημείτε έτσι την πατρίδα. Και το κάνετε για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Η συμπεριφορά σας είναι επικίνδυνη. Αυτή είναι η αλήθεια. Βεβαίως, έρχεστε εδώ και μας μιλάτε και για σενάρια «μεγάλων συνασπισμών», που εξυφαίνονται από κάποιους, κοιτώντας μάλιστα τη δική μας παράταξη. Οι σεναριογράφοι, κύριε Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, δίπλα σας κάθονται, δεξιά και αριστερά σας. Λύστε τα μεταξύ σας. Εμείς είμαστε δυνατοί και κάνουμε τη δουλειά μας.¨
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008
ΜΟΥΛΑΡΙ Ο ΑΣΤΡΑΧΑΝ
Mετά και από της δηλώσεις Βερελή φαίνεται ότι στο ΠΑΣΟΚ το πήραν απόφαση.Το παιδί δε κάνει.Δε τραβάει.Ξεφούσκωσε η αλυσίδα....Έτσι βγήκε η ομάδα Βενιζέλου μπροστά.Αφού δε μπορούμε Κυβέρνηση ας αμολήσουμε μια ρουκέτα μήπως τσιμπήσει κανένας.Δε γίνονται παιδιά αυτά τα πράγματα.Αλλά πάντως τέτοιο πράγμα στα παγκόσμια πολιτικά χρονικά δεν έχει ματαγίνει.Να τον παίζουν όλοι γκανιάν(καναλάρχες,νταβαντήδες,πράκτορες,συμφεροντολόγοι,δοσίλογοι,ρουφιάνοι,μυστικές υπηρεσίες,υπεραντλαντικές συμμαχίες)και αυτός εκεί.Μουλάρι ο Αστραχάν.Δε βγαίνει από το κουτί.Τι πράμα είναι αυτό ρε παιδί μου.
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008
ΕΡΙΚΑ
Μετά τα μεσημεριανά στη κρατική τηλεόραση μένει μόνο η Έρικα για τους τραμπούκους εχθρούς της Δημοκρατίας και της Ελλάδας.Σε λίγο τα τσουτσέκια θα μας ανέβουν και στο κρεβάτι.Άκου λέει να σταματήσουμε να κοιτάμε και να κατέβουμε στους δρόμους.Ούστ ρε τεμπελχανεία που ξυπνάτε στις 2 το μεσημέρι και περιμένετε να πάρετε οδηγίες πως θα καταλήσετε κάθε ίχνος ελευθερίας του πολίτη,κατευθυνόμενα πιονάκια του κάθε νταβαντζή.Ντροπή και αίσχος.Όσο για τον κ.Διευθυντή είχε δώσει τα διαπιστευτήρια του από τους Ολυμπιακούς του 2004.Ποια είναι η Έρικα>>>.
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ
Καραμανλή,πέτα όλους τους λαθρεπιβάτες από το τρένο,άσε τις ισορροπίες κατά μέρος,διώξε τους κατιμάδες,βάλε ότι πιο φρέσκο και αγνό έχεις μπροστά και άν σε ρίξουν κάνε εκλογές.50% θα πάρεις.Ο κόσμος αλλάζει.Βαρέθηκε.Κάνε αλλαγές.Ο χρόνος πιέζει.Ρίξε στο παιχνίδι νέους παίκτες.Οι νέοι θέλουν νέους ανθρώπους ,νέες ιδέες,νέες πολιτικές.
ΜΠΕΤΟΝ
Για να δούμε λοιπόν.Από το περασμένο Μάρτιο 26,9% η Ν.Δ έχει χάσει μόνο 0.3% με όλα όσα έχουν συμβεί.Βατοπέδι,Βουλγαράκης,Δαιλάκης,Τατούλης,Εξεταστική,Πυρπόληση της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων,πόλεμος από τα ΜΜΕ,τους νταβαντζήδες,τις μυστικές υπηρεσίες και από τα άλλα..... σπάνια πουλιά της παραπολιτικής και του παρακράτους.Δεν υπάρχει διαρροή ψηφοφόρων της Ν.Δ προς άλλα κόμματα.Αντίθετα η άνοδος κατα 8,2% του Πασοκ οφείλεται στην επιστροφή των ψηφοφόρων του από το ΣΥΡΙΖΑ(μέχρι και 15% τα ποσοστά του).Λογικό.Αφού βλέπουν πάλι ότι μπορεί να ξαναπιάσουν τη κουτάλα και να φάνε ΟΛΟ το μέλι.Αν από το 14% των αναποφάσιστων θεωρήσουμε ότι ενα μεγάλο ποσοστό ανήκει στους δυσαρεστημένους και πικραμένους ίσως ψηφοφόρους της Ν.Δ που ψήφισαν το 2007,τα δύο κόμματα είναι κοντά στο 35%.Με τον ολομέτωπο πόλεμο η ΝΔ αντέχει.Τι μένει λοιπόν για να ξανακερδίσει ο Καραμανλής?Να τρέξει λίγο τις εξαγγελίες, να μαζέψει τα εσωκομματικά χαλινάρια και να έχει λίγο πιο ανοιχτά τα αυτιά.Το άλλο το παιδί δε κάνει.Δε του έχει εμπιστοσύνη κανείς.Έχει και ΒΑΡΙΑ κληρονομιά.Ο λαός θυμάται παρόλο τη λοβοτομή που προσπαθούν να του κάνουν.Ευτυχώς.
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ
Σε όλους αυτούς που προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκμεταλευτούν μια τραγωδία-τον άδικο χαμό ενός μικρού παιδιού-για να ικανοποιήσουν την υπέρμετρη πολιτική φιλοδοξία τους.Ζητιανιά για λίγους ψήφους.Έλεος ρε!!!Διαβάστε εδώ>>
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Οταν η «κοινή γνώμη» δικάζει
Του Τάκη Καμπύλη (Καθημερινή)
Το καθαρά ποινικό μέρος της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου συγχέεται κατά έναν περίεργο τρόπο με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό κομμάτι της υπόθεσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του εξοστρακισμού.
Η «κοινή γνώμη» έχει πεισθεί πως ο αστυνομικός είχε ευθέως πυροβολήσει και δολοφονήσει τον Αλέξανδρο. Αλλωστε, αυτή η πεποίθηση όχι μόνο εξηγεί τις μεγάλες κινητοποιήσεις αλλά και ώς ένα βαθμό καθόρισε την ένταση των επεισοδίων.
Ποια ήταν τα δεδομένα πάνω στα οποία σχηματίστηκε αυτή η βεβαιότητα; Ενα βίντεο, κάποιες, αρκετές, μαρτυρίες αλλά (σαφώς) και μια ήδη σχηματισμένη άποψη για την Ελληνική Αστυνομία.
Αλήθεια τι είδαμε στο βίντεο, πέρα από τη βεβαιότητά μας ότι ο αστυνομικός δολοφόνησε τον μικρό; Είδαμε το όπλο να σημαδεύει και να πυροβολεί; Όχι. Είδαμε ωστόσο τον δράστη. Μέχρις εκεί.
Επικίνδυνες απόψεις
«Μα ήταν, λένε πολλοί, και οι αυτόπτες μάρτυρες». Δεν χρειάζεται -ούτε και μπορούμε- να πάμε στα βαθιά νερά της εγκληματολογίας για να γνωρίζουμε πως οι αυτόπτες μάρτυρες πολύ συχνά αυτοδιαψεύδονται και πως η σημασία τους συνήθως εξαντλείται στην έξωθεν (πέρα δηλαδή από την πλευρά του θύτη και του θύματος) πιστοποίηση ενός γεγονότος - και σπανιότερα σε άλλες πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. (Τα σκίτσα της 17Ν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της προηγούμενης διαπίστωσης.)
Ανοίγω μία παρένθεση: Η φράση «υπάρχει και βίντεο» είναι διπλά επικίνδυνη. Πρώτον, διότι δεν υπάρχει βίντεο που να δείχνει αυτό που νομίζουμε ό,τι δείχνει (τον «Ράμπο» να πυροβολεί το παιδί) και, δεύτερον, διότι οι περισσότεροι από όσους την εκστομίζουν είχαν εναντιωθεί στα βίντεο του Τριανταφυλλόπουλου, αλλά και στις κάμερες (και στα βίντεο από αυτές) στους δημόσιους χώρους. Το ίδιο επίκινδυνη είναι και η άποψη πως μια προανακριτική διαδικασία μπορεί να εξαντληθεί από ένα βίντεο, από μερικούς αυτόπτες και από την πίεση της «κοινής γνώμης». Σαφώς αυτοί οι τρεις παράγοντες έχουν σημαντικό ρόλο για την κατεύθυνση της προανακριτικής και της δικαστικής συνέχειας, αλλά δεν επιτρέπεται να την συμπτύξουν και να την περιορίσουν («ξέρουμε τι έγινε, χώστε τον μέσα να τελειώνουμε»).
Αραγε, δεν έχει σημασία να αναρωτηθούμε μήπως αυτή η «βεβαιότητα» επεμβαίνει στην έρευνα και στη δικαστική συνέχεια με τρόπο που -φοβούμαι πως- συμπλέει με ό,τι ακριβώς καταγγέλλεται από όσους έχουν κινητοποιηθεί ή αντιδράσει; Και μήπως ενός τύπου τελεσίγραφο «είτε ήταν εξοστρακισμός είτε θα καεί η Αθήνα» λειτουργεί ακριβώς αντίστροφα από το ευρύτερο αίτημα αυτής της κοινωνικής έκρηξης; Μήπως αυτή η «βεβαιότητα» διολισθαίνει απαιτώντας τώρα μια προκατασκευή κατηγοριών και δικαστικής απόφασης - ακυρώνοντας όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες, η απουσία των οποίων είναι ακριβώς το συλλογικό αιτούμενο; Το αίτημα -και αυτό για το οποίο καταγγέλλεται η ΕΛ.ΑΣ.- είναι νομίζω να βάλει επιτέλους το πόδι της η Δικαιοσύνη στο γκέτο της ΕΛ.ΑΣ. μετά τα 289 περιστατικά διαφθοράς και εγκληματικότητας των τελευταίων χρόνων.
Πώς άραγε εννοείται η Δικαιοσύνη πέρα από το να διασφαλιστούν οι όροι της λειτουργίας της και η αποτελεσματικότητά της, προστατευμένη από λόμπι επιρροής; Το θέμα είναι να λειτουργήσει η δικαιοσύνη ή να αναλάβουμε τον ρόλο της, να επιβάλουμε την απόφασή μας;
Στην αστική δημοκρατία, καλώς ή κακώς, υπάρχουν γι’ αυτό οι φυσικοί δικαστές. Και, ευτυχώς, επίσης οι κρίνοντες κρίνονται. Και εκ των υστέρων συμβαίνει -ενίοτε και επιβάλλεται- η αντίδραση σε μια δικαστική απόφαση, αν αυτή είναι σε ευθεία ρήξη με τον πολιτισμό μας. Ουδέποτε όμως για λόγους δημοκρατίας(!) προεξοφλείται η απόφασή της.
Επίσης, δεν είναι το πολιτικό αίτημα των ημερών η ανάληψη των πολιτικών ευθυνών; Υπάρχει λογικός άνθρωπος που πιστεύει ό,τι αν ο θάνατος προήλθε από εξοστρακισμό, τότε οι πολιτικές ευθύνες θα ήταν μικρότερες; Βαραίνει σ’ αυτές το ποιόν του δράστη-αστυνομικού ή του πολίτη-θύματος ή ο τρόπος του φόνου; Υπάρχει άραγε κανείς που πιστεύει πως ό,τι ζήσαμε, αυτή η εξέγερση (και) των 15άρηδων, οφείλεται αποκλειστικά στο συγκεκριμένο γεγονός;
Ομως, μήπως έτσι ο δημόσιος διάλογος για ό,τι συνέβη τελικά αποκτά τηλεοπτικό χαρακτήρα, το αγαπημένο γήπεδο του συνηγόρου του «Ράμπο» και των αθλιοτήτων που εκστομίζει ακριβώς για να πολώσει τη συζήτηση στο «γήπεδό» του (όπου μέχρις εκεί μπορεί να φθάσει);
Του Τάκη Καμπύλη (Καθημερινή)
Το καθαρά ποινικό μέρος της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου συγχέεται κατά έναν περίεργο τρόπο με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό κομμάτι της υπόθεσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του εξοστρακισμού.
Η «κοινή γνώμη» έχει πεισθεί πως ο αστυνομικός είχε ευθέως πυροβολήσει και δολοφονήσει τον Αλέξανδρο. Αλλωστε, αυτή η πεποίθηση όχι μόνο εξηγεί τις μεγάλες κινητοποιήσεις αλλά και ώς ένα βαθμό καθόρισε την ένταση των επεισοδίων.
Ποια ήταν τα δεδομένα πάνω στα οποία σχηματίστηκε αυτή η βεβαιότητα; Ενα βίντεο, κάποιες, αρκετές, μαρτυρίες αλλά (σαφώς) και μια ήδη σχηματισμένη άποψη για την Ελληνική Αστυνομία.
Αλήθεια τι είδαμε στο βίντεο, πέρα από τη βεβαιότητά μας ότι ο αστυνομικός δολοφόνησε τον μικρό; Είδαμε το όπλο να σημαδεύει και να πυροβολεί; Όχι. Είδαμε ωστόσο τον δράστη. Μέχρις εκεί.
Επικίνδυνες απόψεις
«Μα ήταν, λένε πολλοί, και οι αυτόπτες μάρτυρες». Δεν χρειάζεται -ούτε και μπορούμε- να πάμε στα βαθιά νερά της εγκληματολογίας για να γνωρίζουμε πως οι αυτόπτες μάρτυρες πολύ συχνά αυτοδιαψεύδονται και πως η σημασία τους συνήθως εξαντλείται στην έξωθεν (πέρα δηλαδή από την πλευρά του θύτη και του θύματος) πιστοποίηση ενός γεγονότος - και σπανιότερα σε άλλες πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. (Τα σκίτσα της 17Ν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της προηγούμενης διαπίστωσης.)
Ανοίγω μία παρένθεση: Η φράση «υπάρχει και βίντεο» είναι διπλά επικίνδυνη. Πρώτον, διότι δεν υπάρχει βίντεο που να δείχνει αυτό που νομίζουμε ό,τι δείχνει (τον «Ράμπο» να πυροβολεί το παιδί) και, δεύτερον, διότι οι περισσότεροι από όσους την εκστομίζουν είχαν εναντιωθεί στα βίντεο του Τριανταφυλλόπουλου, αλλά και στις κάμερες (και στα βίντεο από αυτές) στους δημόσιους χώρους. Το ίδιο επίκινδυνη είναι και η άποψη πως μια προανακριτική διαδικασία μπορεί να εξαντληθεί από ένα βίντεο, από μερικούς αυτόπτες και από την πίεση της «κοινής γνώμης». Σαφώς αυτοί οι τρεις παράγοντες έχουν σημαντικό ρόλο για την κατεύθυνση της προανακριτικής και της δικαστικής συνέχειας, αλλά δεν επιτρέπεται να την συμπτύξουν και να την περιορίσουν («ξέρουμε τι έγινε, χώστε τον μέσα να τελειώνουμε»).
Αραγε, δεν έχει σημασία να αναρωτηθούμε μήπως αυτή η «βεβαιότητα» επεμβαίνει στην έρευνα και στη δικαστική συνέχεια με τρόπο που -φοβούμαι πως- συμπλέει με ό,τι ακριβώς καταγγέλλεται από όσους έχουν κινητοποιηθεί ή αντιδράσει; Και μήπως ενός τύπου τελεσίγραφο «είτε ήταν εξοστρακισμός είτε θα καεί η Αθήνα» λειτουργεί ακριβώς αντίστροφα από το ευρύτερο αίτημα αυτής της κοινωνικής έκρηξης; Μήπως αυτή η «βεβαιότητα» διολισθαίνει απαιτώντας τώρα μια προκατασκευή κατηγοριών και δικαστικής απόφασης - ακυρώνοντας όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες, η απουσία των οποίων είναι ακριβώς το συλλογικό αιτούμενο; Το αίτημα -και αυτό για το οποίο καταγγέλλεται η ΕΛ.ΑΣ.- είναι νομίζω να βάλει επιτέλους το πόδι της η Δικαιοσύνη στο γκέτο της ΕΛ.ΑΣ. μετά τα 289 περιστατικά διαφθοράς και εγκληματικότητας των τελευταίων χρόνων.
Πώς άραγε εννοείται η Δικαιοσύνη πέρα από το να διασφαλιστούν οι όροι της λειτουργίας της και η αποτελεσματικότητά της, προστατευμένη από λόμπι επιρροής; Το θέμα είναι να λειτουργήσει η δικαιοσύνη ή να αναλάβουμε τον ρόλο της, να επιβάλουμε την απόφασή μας;
Στην αστική δημοκρατία, καλώς ή κακώς, υπάρχουν γι’ αυτό οι φυσικοί δικαστές. Και, ευτυχώς, επίσης οι κρίνοντες κρίνονται. Και εκ των υστέρων συμβαίνει -ενίοτε και επιβάλλεται- η αντίδραση σε μια δικαστική απόφαση, αν αυτή είναι σε ευθεία ρήξη με τον πολιτισμό μας. Ουδέποτε όμως για λόγους δημοκρατίας(!) προεξοφλείται η απόφασή της.
Επίσης, δεν είναι το πολιτικό αίτημα των ημερών η ανάληψη των πολιτικών ευθυνών; Υπάρχει λογικός άνθρωπος που πιστεύει ό,τι αν ο θάνατος προήλθε από εξοστρακισμό, τότε οι πολιτικές ευθύνες θα ήταν μικρότερες; Βαραίνει σ’ αυτές το ποιόν του δράστη-αστυνομικού ή του πολίτη-θύματος ή ο τρόπος του φόνου; Υπάρχει άραγε κανείς που πιστεύει πως ό,τι ζήσαμε, αυτή η εξέγερση (και) των 15άρηδων, οφείλεται αποκλειστικά στο συγκεκριμένο γεγονός;
Ομως, μήπως έτσι ο δημόσιος διάλογος για ό,τι συνέβη τελικά αποκτά τηλεοπτικό χαρακτήρα, το αγαπημένο γήπεδο του συνηγόρου του «Ράμπο» και των αθλιοτήτων που εκστομίζει ακριβώς για να πολώσει τη συζήτηση στο «γήπεδό» του (όπου μέχρις εκεί μπορεί να φθάσει);
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
